Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

locus resonat H

  • 1 resono

    I re-sono, uī и āvī, —, āre
    1) звучать в ответ, откликаться ( gloria virtūti resonat C); давать отголосок ( locus resonat H); оглашаться ( magnis plangoribus V); звучать (arbusta cicādis resonant V; nervi resonant C); трещать или гудеть (ignis resonans camīnis, sc. Aetnae SenT); жужжать ( examina e quercu resonant V)
    3) произносить, издавать звук
    r. aliquem V — повторять чьё-л. имя
    II resono, —, —, ere Pac, Acc, Enn = resono I

    Латинско-русский словарь > resono

  • 2 resono

    rĕ-sŏno, āvi, 1 (ante-class. collat. form, acc. to the 3d conj., resonit, Pac. and Att. ap. Non. 504, 30 sq.: resonunt, Enn. and Att. ap. Prisc. p. 838 P.; of the perf. only resonavit, Manil. 5, 567), v. n. and a., to sound or ring again, to resound, re-echo (freq. and class.).
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit.:

    tum clupei resonunt, Enn. l. l. (Ann. v. 364 Vahl.): valvae resonunt regiae, Att. l. l.: theatrum naturā ita resonans, ut, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 42:

    venenum sic e poculo ejecit, ut id resonaret,

    id. Tusc. 1, 40, 96:

    ubi non resonent imagines,

    i. e. where no echoes are heard, without echoes, Varr. R. R. 3, 16, 12:

    cum frustra resonant aera,

    Ov. M. 4, 333: resonabat eburnea Telorum custos [p. 1580] (i. e. pharetra), id. ib. 8, 320:

    ut solent pleni resonare camini,

    to send forth a roaring noise, id. ib. 7, 106:

    eque sacrā resonant examina quercu,

    Verg. E. 7, 13:

    hominum clamor et tubarum sonus amplior quam editur resonare solet,

    Just. 24, 6, 8:

    resonantia litora,

    Sil. 11, 491. — With abl.:

    clamore et gemitu templum resonit caelitum, Att. ap. Non. l. l.: aura crepitu musico, Pac. l. l.: late plangoribus aedes,

    Verg. A. 12, 607:

    domus undique magno strepitu,

    Hor. S. 1, 2, 129:

    latratibus aether,

    Ov. M. 3, 231:

    spectacula plausu,

    id. ib. 10, 668:

    avibus virgulta canoris,

    Verg. G. 2, 328:

    arbusta cicadis,

    id. E. 2, 13. — Poet., with acc.:

    litoraque alcyonen resonant, acalanthida dumi,

    resound with, Verg. G. 3, 338:

    testudo septem nervis,

    Hor. C. 3, 11, 3; cf.:

    vox ima quattuor chordis,

    id. S. 1, 3, 8. — With ad:

    qui (cornus) ad nervos resonant in cantibus,

    Cic. N. D. 2, 59, 149. — With dat.:

    suave locus voci resonat conclusus,

    echoes to the voice, Hor. S. 1, 4, 76; cf.: carmina resonantia chordis Romanis, to the strings, Auct. Pan. ad Pis. 229. —
    B.
    Trop., to resound, re-echo:

    in vocibus nostrorum oratorum recinit quiddam et resonat urbanius,

    Cic. Brut. 46, 171; cf. Quint. 11, 3, 30.—With dat.:

    gloria virtuti resonat tamquam imago,

    Cic. Tusc. 3, 2, 3. —
    II.
    Act., to give back the sound of, to resound, re-echo with any thing:

    formosam resonare doces Amaryllida silvas,

    Verg. E. 1, 5; so,

    triste et acutum,

    Hor. S. 1, 8, 41:

    resonent mihi Cynthia silvae,

    call out to me, Cynthia, Prop. 1, 18, 31:

    ora Hylan semper resonantia,

    Val. Fl. 4, 18; cf. Sil. 14, 30. — Pass.:

    (sonus) in fidibus testudine resonatur aut cornu,

    Cic. N. D. 2, 57, 144. — Poet., with acc. of a place, to make resound or re-echo:

    ubi Solis filia lucos Assiduo resonat cantu,

    Verg. A. 7, 11. —
    B.
    To say urgently or continually (late Lat.):

    vernacula principi,

    Amm. 17, 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > resono

  • 3 re-sonō

        re-sonō āvī, —, āre,    to sound again, resound, ring, re-echo: in vocibus... quiddam resonat urbanius: theatrum naturā ita resonans, ut, etc.: Umbrae cum resonarent triste, H.: resonabat Telorum custos (i. e. pharetra), O.: ut solent pleni resonare camini, roar, O.: undique magno domus strepitu, H.: spectacula plausu, O.: resonant avibus virgulta canoris, V.: testudo septem nervis, H.: qui (cornus) ad nervos resonant in cantibus: Suave locus voci resonat conclusus, echoes to the voice, H.: gloria virtuti resonat tamquam imago, answers like an echo.—To cause to resound: lucos cantu, V.: (sonus) in fidibus testudine resonatur, an echo is produced.—To repeat, re-echo, resound with: Litoraque alcyonen resonant, V.: Formosam resonare doces Amaryllida silvas, V.

    Latin-English dictionary > re-sonō

  • 4 concludo

    con-clūdo, si, sum, 3 ( part. perf. solecist. conclausa semina, Col. 3, 12, 2), v. a., to shut up closely, to close up, enclose, confine.
    I.
    Prop. (class. in prose and poetry), constr. with in and acc., with adv. and absol. (not with in and abl., for the true read., Cic. Univ. 3 fin., is inclusit):

    in vincla bestiam nequissimam,

    Plaut. Rud. 3, 1, 18; cf.:

    bestias delectationis causā,

    Cic. Fin. 5, 20, 56 Madv.:

    eos concludit, magnam hominum multitudinem,

    id. Verr. 2, 4, 24, § 54:

    quia enim in caveā si forent Conclussi itidem ut pulli gallinacei,

    Plaut. Curc. 3, 80:

    conclusam hic habeo uxorem saevam,

    Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    aliquem in fenestram,

    Plaut. Cas. 1, 44:

    me in cellam cum illā,

    Ter. Ad. 4, 2, 13; cf.:

    in aediculam,

    Plaut. Ep. 3, 3, 21:

    illum aliquo,

    Ter. Eun. 4, 3, 25:

    locum sulco,

    Verg. A. 1, 425:

    at tu conclusas hircinis follibus auras... imitare,

    Hor. S. 1, 4, 19:

    piscina conclusa porticibus,

    Suet. Ner. 31:

    Tigris et Euphrates Mesopotamiam ab utroque latere concludunt,

    Curt. 5, 1, 15:

    vulnera cerā,

    Val. Fl. 1, 479:

    venti procella conclusa,

    Lucr. 6, 125:

    concluso loco,

    id. 4, 458:

    primordia conclusa,

    id. 3, 569:

    suave locus voci resonat conclusus,

    Hor. S. 1, 4, 76:

    conclusa aqua (opp.: profluens amnis),

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    longe aliam esse navigationem concluso mari atque in vastissimo,

    Caes. B. G. 3, 9:

    coagmentis ad centrum respondentibus fornices concluduntur,

    Vitr. 6, 8, 4:

    statio conclusa atque munita,

    Dig. 50, 16, 59.—
    b.
    Humorously:

    non placet qui amicos intra dentis conclusos habet,

    Plaut. Trin. 4, 2, 64.—
    II.
    Trop.
    A.
    To include, compress, restrain, comprise:

    omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt,

    Cic. de Or. 1, 42, 187:

    fortuna tot res, in unum conclusit diem,

    Ter. Eun. 5, 8, 17:

    ut ab illā excludar, huc concludar,

    i. e. I shall be fettered by this marriage, id. And. 2, 3, 12 (ex ferarum translatione concludar dixit, Don.); id. Hec. 4, 4, 80:

    concludere jus civile in parvum et angustum locum,

    Cic. Leg. 1, 5, 17; id. de Or. 1, 61, 260; id. Caes. 22, 63:

    uno hoc volumine vitam excellentium virorum complurium,

    Nep. Epam. 4 fin.; cf.:

    in hanc formulam omnia judicia,

    Cic. Rosc. Com. 5, 15:

    eidem et infinitam largitionem remittebas et eundem in angustissimam formulam sponsionis concludebas?

    id. ib. 4, 12:

    istum locum in unam speciem,

    Quint. 6, 2, 1.—
    B.
    (Cf. claudo, I. B.) To end, close, conclude:

    facinus natum a cupiditate, auctum per stuprum, crudelitate perfectum atque conclusum,

    Cic. Verr. 2, 2, 34, § 82:

    (ancipites variique casus) exitu notabili concluduntur,

    id. Fam. 5, 12, 5:

    provincia in quā laus equitatis, integritatis, facilitatis ad extremum ludorum voluptate concluditur,

    id. Mur. 20, 41:

    vitam,

    Aug. Serm. 322.—Esp., of letters, speech, the written or spoken treatment of any subject, etc.:

    epistulam,

    Cic. Att. 9, 10, 5:

    crimen decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 163:

    ad illa redeamus eaque ipsa concludamus aliquando,

    id. Lael. 26, 109:

    perorationem,

    id. Or. 35, 122.—
    C.
    In rhet., of discourse, to close rhythmically, to round off:

    verborum ordinem alias aliā terminatione,

    Cic. Or. 59, 200:

    sententias,

    id. ib. 69, 230; cf. id. Brut. 8, 34: concludam si potero Latine;

    Graecum enim hunc versum nostis omnes,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    sensum non expleto numero,

    Quint. 9, 4, 122; cf. id. 9, 4, 123 and 125:

    verbum acuto tenore (just before: acuto sono finiant),

    id. 1, 5, 26:

    versum,

    Hor. S. 1, 4, 40.—
    D.
    In philos. t. t., to conclude, infer, make an inference, to argue, demonstrate; with acc.:

    singulas argumentationes,

    Cic. Or. 35, 122; cf.

    argumentum,

    id. Ac. 2, 14, 44; Quint. 5, 13, 60:

    argumentum ratione,

    Cic. Or. 40, 137:

    quomodo efficiatur concludaturque ratio,

    id. Fin. 1, 7, 22: id quod concludere illi velint, non effici ex propositis, nec esse consequens, id. de Or. 2, 53, 215:

    ex rebus concessis concludi quod velis,

    id. Fin. 2, 1, 3.—With acc. and inf.:

    deinde concludebas, summum malum esse dolorem, etc.,

    Cic. Fin. 2, 19, 63; cf. id. Ac. 2, 26, 83.— Absol.:

    concludere hoc modo: si sunt di, etc.,

    Cic. Div. 2, 49, 101:

    ea sumunt ad concludendum, quorum iis nihil conceditur,

    id. ib. 2, 49, 103; Quint. 3, 9, 2; 5, 10, 3; 10, 1, 106; 12, 2, 25.—Hence, P. a.: con-clūsus, a, um, confined, closed, in comp.:

    locus conclusior,

    Hyg. Astr. 4, 14.— Subst.: conclūsum, i, n. (acc. to II. D.), a conclusion in a syllogism, Cic. Fin. 3, 8, 27.— Advv.
    1.
    conclūdenter, by consequence, consequently, Boëth. Arist. Elench. Soph. 1, 10, p. 744.—
    * 2.
    conclūsē (acc. to II. C.), with periods rhetorically rounded, harmoniously:

    concluse apteque dicere,

    Cic. Or. 53, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > concludo

  • 5 concluse

    con-clūdo, si, sum, 3 ( part. perf. solecist. conclausa semina, Col. 3, 12, 2), v. a., to shut up closely, to close up, enclose, confine.
    I.
    Prop. (class. in prose and poetry), constr. with in and acc., with adv. and absol. (not with in and abl., for the true read., Cic. Univ. 3 fin., is inclusit):

    in vincla bestiam nequissimam,

    Plaut. Rud. 3, 1, 18; cf.:

    bestias delectationis causā,

    Cic. Fin. 5, 20, 56 Madv.:

    eos concludit, magnam hominum multitudinem,

    id. Verr. 2, 4, 24, § 54:

    quia enim in caveā si forent Conclussi itidem ut pulli gallinacei,

    Plaut. Curc. 3, 80:

    conclusam hic habeo uxorem saevam,

    Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    aliquem in fenestram,

    Plaut. Cas. 1, 44:

    me in cellam cum illā,

    Ter. Ad. 4, 2, 13; cf.:

    in aediculam,

    Plaut. Ep. 3, 3, 21:

    illum aliquo,

    Ter. Eun. 4, 3, 25:

    locum sulco,

    Verg. A. 1, 425:

    at tu conclusas hircinis follibus auras... imitare,

    Hor. S. 1, 4, 19:

    piscina conclusa porticibus,

    Suet. Ner. 31:

    Tigris et Euphrates Mesopotamiam ab utroque latere concludunt,

    Curt. 5, 1, 15:

    vulnera cerā,

    Val. Fl. 1, 479:

    venti procella conclusa,

    Lucr. 6, 125:

    concluso loco,

    id. 4, 458:

    primordia conclusa,

    id. 3, 569:

    suave locus voci resonat conclusus,

    Hor. S. 1, 4, 76:

    conclusa aqua (opp.: profluens amnis),

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    longe aliam esse navigationem concluso mari atque in vastissimo,

    Caes. B. G. 3, 9:

    coagmentis ad centrum respondentibus fornices concluduntur,

    Vitr. 6, 8, 4:

    statio conclusa atque munita,

    Dig. 50, 16, 59.—
    b.
    Humorously:

    non placet qui amicos intra dentis conclusos habet,

    Plaut. Trin. 4, 2, 64.—
    II.
    Trop.
    A.
    To include, compress, restrain, comprise:

    omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt,

    Cic. de Or. 1, 42, 187:

    fortuna tot res, in unum conclusit diem,

    Ter. Eun. 5, 8, 17:

    ut ab illā excludar, huc concludar,

    i. e. I shall be fettered by this marriage, id. And. 2, 3, 12 (ex ferarum translatione concludar dixit, Don.); id. Hec. 4, 4, 80:

    concludere jus civile in parvum et angustum locum,

    Cic. Leg. 1, 5, 17; id. de Or. 1, 61, 260; id. Caes. 22, 63:

    uno hoc volumine vitam excellentium virorum complurium,

    Nep. Epam. 4 fin.; cf.:

    in hanc formulam omnia judicia,

    Cic. Rosc. Com. 5, 15:

    eidem et infinitam largitionem remittebas et eundem in angustissimam formulam sponsionis concludebas?

    id. ib. 4, 12:

    istum locum in unam speciem,

    Quint. 6, 2, 1.—
    B.
    (Cf. claudo, I. B.) To end, close, conclude:

    facinus natum a cupiditate, auctum per stuprum, crudelitate perfectum atque conclusum,

    Cic. Verr. 2, 2, 34, § 82:

    (ancipites variique casus) exitu notabili concluduntur,

    id. Fam. 5, 12, 5:

    provincia in quā laus equitatis, integritatis, facilitatis ad extremum ludorum voluptate concluditur,

    id. Mur. 20, 41:

    vitam,

    Aug. Serm. 322.—Esp., of letters, speech, the written or spoken treatment of any subject, etc.:

    epistulam,

    Cic. Att. 9, 10, 5:

    crimen decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 163:

    ad illa redeamus eaque ipsa concludamus aliquando,

    id. Lael. 26, 109:

    perorationem,

    id. Or. 35, 122.—
    C.
    In rhet., of discourse, to close rhythmically, to round off:

    verborum ordinem alias aliā terminatione,

    Cic. Or. 59, 200:

    sententias,

    id. ib. 69, 230; cf. id. Brut. 8, 34: concludam si potero Latine;

    Graecum enim hunc versum nostis omnes,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    sensum non expleto numero,

    Quint. 9, 4, 122; cf. id. 9, 4, 123 and 125:

    verbum acuto tenore (just before: acuto sono finiant),

    id. 1, 5, 26:

    versum,

    Hor. S. 1, 4, 40.—
    D.
    In philos. t. t., to conclude, infer, make an inference, to argue, demonstrate; with acc.:

    singulas argumentationes,

    Cic. Or. 35, 122; cf.

    argumentum,

    id. Ac. 2, 14, 44; Quint. 5, 13, 60:

    argumentum ratione,

    Cic. Or. 40, 137:

    quomodo efficiatur concludaturque ratio,

    id. Fin. 1, 7, 22: id quod concludere illi velint, non effici ex propositis, nec esse consequens, id. de Or. 2, 53, 215:

    ex rebus concessis concludi quod velis,

    id. Fin. 2, 1, 3.—With acc. and inf.:

    deinde concludebas, summum malum esse dolorem, etc.,

    Cic. Fin. 2, 19, 63; cf. id. Ac. 2, 26, 83.— Absol.:

    concludere hoc modo: si sunt di, etc.,

    Cic. Div. 2, 49, 101:

    ea sumunt ad concludendum, quorum iis nihil conceditur,

    id. ib. 2, 49, 103; Quint. 3, 9, 2; 5, 10, 3; 10, 1, 106; 12, 2, 25.—Hence, P. a.: con-clūsus, a, um, confined, closed, in comp.:

    locus conclusior,

    Hyg. Astr. 4, 14.— Subst.: conclūsum, i, n. (acc. to II. D.), a conclusion in a syllogism, Cic. Fin. 3, 8, 27.— Advv.
    1.
    conclūdenter, by consequence, consequently, Boëth. Arist. Elench. Soph. 1, 10, p. 744.—
    * 2.
    conclūsē (acc. to II. C.), with periods rhetorically rounded, harmoniously:

    concluse apteque dicere,

    Cic. Or. 53, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > concluse

  • 6 conclusum

    con-clūdo, si, sum, 3 ( part. perf. solecist. conclausa semina, Col. 3, 12, 2), v. a., to shut up closely, to close up, enclose, confine.
    I.
    Prop. (class. in prose and poetry), constr. with in and acc., with adv. and absol. (not with in and abl., for the true read., Cic. Univ. 3 fin., is inclusit):

    in vincla bestiam nequissimam,

    Plaut. Rud. 3, 1, 18; cf.:

    bestias delectationis causā,

    Cic. Fin. 5, 20, 56 Madv.:

    eos concludit, magnam hominum multitudinem,

    id. Verr. 2, 4, 24, § 54:

    quia enim in caveā si forent Conclussi itidem ut pulli gallinacei,

    Plaut. Curc. 3, 80:

    conclusam hic habeo uxorem saevam,

    Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    aliquem in fenestram,

    Plaut. Cas. 1, 44:

    me in cellam cum illā,

    Ter. Ad. 4, 2, 13; cf.:

    in aediculam,

    Plaut. Ep. 3, 3, 21:

    illum aliquo,

    Ter. Eun. 4, 3, 25:

    locum sulco,

    Verg. A. 1, 425:

    at tu conclusas hircinis follibus auras... imitare,

    Hor. S. 1, 4, 19:

    piscina conclusa porticibus,

    Suet. Ner. 31:

    Tigris et Euphrates Mesopotamiam ab utroque latere concludunt,

    Curt. 5, 1, 15:

    vulnera cerā,

    Val. Fl. 1, 479:

    venti procella conclusa,

    Lucr. 6, 125:

    concluso loco,

    id. 4, 458:

    primordia conclusa,

    id. 3, 569:

    suave locus voci resonat conclusus,

    Hor. S. 1, 4, 76:

    conclusa aqua (opp.: profluens amnis),

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    longe aliam esse navigationem concluso mari atque in vastissimo,

    Caes. B. G. 3, 9:

    coagmentis ad centrum respondentibus fornices concluduntur,

    Vitr. 6, 8, 4:

    statio conclusa atque munita,

    Dig. 50, 16, 59.—
    b.
    Humorously:

    non placet qui amicos intra dentis conclusos habet,

    Plaut. Trin. 4, 2, 64.—
    II.
    Trop.
    A.
    To include, compress, restrain, comprise:

    omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt,

    Cic. de Or. 1, 42, 187:

    fortuna tot res, in unum conclusit diem,

    Ter. Eun. 5, 8, 17:

    ut ab illā excludar, huc concludar,

    i. e. I shall be fettered by this marriage, id. And. 2, 3, 12 (ex ferarum translatione concludar dixit, Don.); id. Hec. 4, 4, 80:

    concludere jus civile in parvum et angustum locum,

    Cic. Leg. 1, 5, 17; id. de Or. 1, 61, 260; id. Caes. 22, 63:

    uno hoc volumine vitam excellentium virorum complurium,

    Nep. Epam. 4 fin.; cf.:

    in hanc formulam omnia judicia,

    Cic. Rosc. Com. 5, 15:

    eidem et infinitam largitionem remittebas et eundem in angustissimam formulam sponsionis concludebas?

    id. ib. 4, 12:

    istum locum in unam speciem,

    Quint. 6, 2, 1.—
    B.
    (Cf. claudo, I. B.) To end, close, conclude:

    facinus natum a cupiditate, auctum per stuprum, crudelitate perfectum atque conclusum,

    Cic. Verr. 2, 2, 34, § 82:

    (ancipites variique casus) exitu notabili concluduntur,

    id. Fam. 5, 12, 5:

    provincia in quā laus equitatis, integritatis, facilitatis ad extremum ludorum voluptate concluditur,

    id. Mur. 20, 41:

    vitam,

    Aug. Serm. 322.—Esp., of letters, speech, the written or spoken treatment of any subject, etc.:

    epistulam,

    Cic. Att. 9, 10, 5:

    crimen decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 163:

    ad illa redeamus eaque ipsa concludamus aliquando,

    id. Lael. 26, 109:

    perorationem,

    id. Or. 35, 122.—
    C.
    In rhet., of discourse, to close rhythmically, to round off:

    verborum ordinem alias aliā terminatione,

    Cic. Or. 59, 200:

    sententias,

    id. ib. 69, 230; cf. id. Brut. 8, 34: concludam si potero Latine;

    Graecum enim hunc versum nostis omnes,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    sensum non expleto numero,

    Quint. 9, 4, 122; cf. id. 9, 4, 123 and 125:

    verbum acuto tenore (just before: acuto sono finiant),

    id. 1, 5, 26:

    versum,

    Hor. S. 1, 4, 40.—
    D.
    In philos. t. t., to conclude, infer, make an inference, to argue, demonstrate; with acc.:

    singulas argumentationes,

    Cic. Or. 35, 122; cf.

    argumentum,

    id. Ac. 2, 14, 44; Quint. 5, 13, 60:

    argumentum ratione,

    Cic. Or. 40, 137:

    quomodo efficiatur concludaturque ratio,

    id. Fin. 1, 7, 22: id quod concludere illi velint, non effici ex propositis, nec esse consequens, id. de Or. 2, 53, 215:

    ex rebus concessis concludi quod velis,

    id. Fin. 2, 1, 3.—With acc. and inf.:

    deinde concludebas, summum malum esse dolorem, etc.,

    Cic. Fin. 2, 19, 63; cf. id. Ac. 2, 26, 83.— Absol.:

    concludere hoc modo: si sunt di, etc.,

    Cic. Div. 2, 49, 101:

    ea sumunt ad concludendum, quorum iis nihil conceditur,

    id. ib. 2, 49, 103; Quint. 3, 9, 2; 5, 10, 3; 10, 1, 106; 12, 2, 25.—Hence, P. a.: con-clūsus, a, um, confined, closed, in comp.:

    locus conclusior,

    Hyg. Astr. 4, 14.— Subst.: conclūsum, i, n. (acc. to II. D.), a conclusion in a syllogism, Cic. Fin. 3, 8, 27.— Advv.
    1.
    conclūdenter, by consequence, consequently, Boëth. Arist. Elench. Soph. 1, 10, p. 744.—
    * 2.
    conclūsē (acc. to II. C.), with periods rhetorically rounded, harmoniously:

    concluse apteque dicere,

    Cic. Or. 53, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > conclusum

  • 7 conclūdō

        conclūdō sī, sus, ere    [com- + claudo], to shut up, close, imprison, enclose, confine: bestias: multitudinem: me in cellam cum illā, T.: illum aliquo, T.: locum sulco, V.: Suave locus voci resonat conclusus, H.: conclusum mare, Cs.—Fig., to include, compress, restrain, limit, restrict: tot res in unum diem, T.: omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt: Ut huc concludar, be shut up to this (marriage), T.: me miserum, T.: (orator) concludatur in ea, quae, etc.—Of language, to compress, include, condense, comprise: uno volumine vitam virorum complurium, N.: ea (vis) verbis interdicti non concluditur.—To end, close, conclude: facinus crudelitate perfectum atque conclusum — In discourse, to end, finish, conclude, complete: huius generis orationem: crimen (the discussion of) the charge: sententias, to round off: versum. — In philos., to conclude, infer, make an inference, argue, demonstrate: ex rebus concessis quod velis: argumentum: quo modo concludatur ratio: summum malum esse dolorem, etc.: hoc modo.
    * * *
    concludere, conclusi, conclusus V TRANS
    shut up, confine; contain, limit; close; include (limit); conceal, keep secret; conclude/finish; define; construct/compose (sentence); infer, deduce, imply

    Latin-English dictionary > conclūdō

  • 8 suavis

    suāvis, e (sŭāves, trisyl., Sedul. 1, 274), adj. [Gr. root had-, handanô, to please; hêdus, sweet; Sanscr. svad-, taste; cf. suadeo], sweet, pleasant, agreeable, grateful, delightful (freq. and class.; cf.: dulcis, jucundus).
    I.
    As affecting the senses:

    quod suave est aliis, aliis fit amarum,

    Lucr. 4, 658:

    odor suavis et jucundus,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23:

    elixus esse quam assus soleo suavior,

    Plaut. Most. 5, 1, 66:

    vidimus et merulas poni et sine clune palumbes, Suaves res, si, etc.,

    Hor. S. 2, 8, 92:

    suaviores aquae,

    Plin. 20, 11, 44, § 114:

    radix suavissimi gustūs et odoris,

    id. 25, 9, 64, § 110:

    spiritus unguenti,

    Lucr. 3, 223:

    tibi suavis daedala tellus Summittit flores,

    id. 1, 7:

    anima, Phaedr, 3, 1, 5: suavior et lenior color,

    Plin. 9, 41, 65, § 140: sonus Egeriai, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 42 Müll.:

    cantus,

    Plaut. Cas. 4, 3, 2:

    cantatio,

    id. Stich. 5, 5, 19:

    sermo,

    id. As. 5, 1, 8:

    accentus,

    Quint. 12, 10, 33:

    appellatio litterarum,

    id. 11, 3, 35:

    vox,

    Gell. 19, 9, 10:

    sopor,

    Lucr. 4, 453.— Poet., suave, adv., sweetly, agreeably, pleasantly:

    suave locus voci resonat conclusus,

    Hor. S. 1, 4, 76:

    suave rubens hyacinthus,

    Verg. E. 3, 63:

    rubenti Murice,

    id. ib. 4, 43.—
    II.
    As affecting the mind or feelings (cf.: gratus, jucundus): doctus, fidelis, Suavis homo, facundus, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 250 Vahl.); so,

    homo,

    Ter. Phorm. 2, 3, 64:

    mea suavis, amabilis, amoena Stephanium,

    Plaut. Stich. 5, 4, 54:

    comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, qui erranti comiter monstrant viam, benigne, non gravate,

    Cic. Balb. 16, 36; cf.:

    suavis, sicut fuit, videri maluit quam gravis,

    id. Brut. 9, 38:

    amor suavissimus,

    Plaut. Cist. 1, 3, 45:

    amicitia,

    Lucr. 1, 141:

    inter nos conjunctio,

    Cic. Fam. 13, 26, 1:

    suavis suaviatio,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 12; id. Ps. 1, 1, 63:

    hunc diem suavem Meum natalem agitemus amoenum,

    id. Pers. 5, 1, 16:

    modus,

    id. Cist. 1, 1, 17.—Suave est with subj.-clause:

    ut rei servire suave est!

    Plaut. Truc. 2, 3, 21:

    tibi porro ut non sit suave vivere,

    Ter. Heaut. 3, 1, 73:

    suave, mari magno... E terrā magnum alterius spectare laborem,

    Lucr. 2, 1: non quin mihi suavissimum sit... tuae memoriae dare operam, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1.—Hence, adv.: suāvĭ-ter, sweetly, agreeably, pleasantly, delightfully (class.).
    1.
    To the senses:

    video quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur,

    Cic. Ac. 2, 45, 139:

    nec tam bene quam suaviter loquendo,

    id. de Or. 3, 11, 43; cf.

    dicere,

    id. Brut. 29, 110.— Sup.:

    suavissime legere,

    Plin. Ep. 3, 15, 3:

    peucedanum odore suaviter gravi,

    Plin. 25, 9, 70, § 118.—
    2.
    To the mind, etc.:

    secunda jucunde ac suaviter meminerimus,

    Cic. Fin. 1, 17, 57:

    epistula copiose et suaviter scripta,

    id. Fam. 15, 21, 4; cf. sup.:

    litterae suavissime scriptae,

    id. ib. 13, 18, 1:

    quid agis, dulcissime rerum? Suaviter, ut nunc est, inquam,

    Hor. S. 1, 9, 5; Petr. 71, 10; 75, 8:

    sicut tu amicissime et suavissime optas,

    Cic. Fam. 3, 12. [p. 1772]

    Lewis & Short latin dictionary > suavis

См. также в других словарях:

  • LATRONUM Lusus — idem cum Ludo Latrunculorum i. e. Calculorum, quem Graeci recentiores Ζκτρίκιον, indeque mauritani Alzatrec et Hispani Axedres vocant. Ovid. de Arte Am. l. 2. v. 207. Sive latroncinii sub imagine calculus ibit etc. Scachios hodie appellant Itali… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Fathers of the Church — • The word Father is used in the New Testament to mean a teacher of spiritual things, by whose means the soul of man is born again into the likeness of Christ: Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Fathers of the Church      …   Catholic encyclopedia

  • CALCULI Lusorii — qui nonnullis Palamediaci, ab inventore Palamede Nauplii filio dicti, qui in obsidione Troiana, ut milites in officio contineret, illud ludicrae exercitationis genus excogitâsse dicitur, Latrunculorum tabula dicuntur Senecae epist. 117. in sin.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PITHAULES — apud Flav. Vopiscum in Carino, c. 19. Centum salpistas unô crepitu concinentes et centum camptaulas, choraulas centum, etiam pithaulas centum, pantomimos et gymnicos mille etc. Ubi Palatinus liber scriptum habet, Pythaulas, atque ita passim ac… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»